СРЦЕ ЗА ЦЕЛИОТ СВЕТ - Старец Пајсиј, Старец Порфириј, Старец Тихон

...За Божествената правда

„Ако вашата праведност не ја надмине правед- носта на книжниците и фарисеите, вие нема да влезете во Царството небесно!“ (Мт. 5; 20)

Секогаш се прашував како може некој да стане светител и која особина ги прави приемчиви за Божјата благодат. Еден ден, отидов кај старец Пајсиј и го прашав:

„Со што светителите толку се разликуваат од нас, па поради тоа ја примаат Божјата благодат?“

„Нашите светители поседуваат Божествена правда наместо човечка“, ми одговори.

„А што е божествена правда?“, повторно прашав. Вака ми објасни:

„Замисли двајца седат на маса и пред нив има сад со десет кајсии. Ако еден од нив лакомо изеде седум кајсии, а на братот му остави само три, тој е нечесен кон братот, ете тоа е неправда. А ако рече: ’Имаме десет кајсии, а ние сме двајца, значи имаме по пет‘, и потоа да изеде пет кајсии, тој применува човечка правда. Поради тоа често одиме на суд во потрага за човечка правда. Но, ако човекот сфати дека неговиот пријател многу сака кајсии, ќе се преправа дека не му се допаѓаат и ќе изеде само една, велејќи: ’Те молам, земи ги сите овие кајсии, јас не ги сакам. Всушност, ме боли стомакот и не сакам повеќе да јадам‘. Таквиот човек поседува Божествена правда и повеќе сака по човечките мерила да биде неправеден кон себе и да се жртвува за да биде награден со Божја благодат, која обилно ќе се излие на него.

Ќе ти раскажам уште нешто за подобро да ме разбереш.

Кога некој би ми рекол: ’Отец, морате да ја напуштите својата ќелија зашто таа ми припаѓа мене. Слезете и одете под чемпресот во градината‘, ако поседувам Божествена правда, јас тоа со радост ќе го прифатам. Ако постапам според човечката правда, би ја одбил неговата понуда и би почнал да се расправам со него, а може да завршиме и на суд.

Вистинскиот христијанин никогаш не смее да осудува или да изнесува обвинувања против своите ближни, дури и ако некој насилно му ја земе облеката. Постои разлика меѓу оние луѓе што веруваат во Христа и оние кои не веруваат. Христијаните се придржуваат до Божествената, а луѓето кои не веруваат до човечката правда.

Човечката правда е ништожна во споредба со Божестве- ната. Нашиот Господ прв ја примени Божествената правда. Не се оправдувал кога Го обвинија, ниту се заканувал некому кога пател. Тој со молчење и трпеливо сѐ поднесувал и ни најмалку не давал отпор, дозволувајќи им дури и да му ја слечат облеката. Така поради голотијата Бог беше исмеан од Неговите созданија. Најважно е тоа што Христос не само што не барал помош од човечката правда, туку истовремено ги оправдувал и своите мачители, молејќи го Отецот да им прости: Оче, прости им, не знаат што права...