КАКО ПОРОДИЦИ ВРАТИТИ ИЗГУБЉЕНУ РАДОСТ - Карелин Рафаил

Savremeni materijalizam i apologija razvrata predstavlja duboku razliku između savremenog humanizma i hrišćanskog moralnog učenja, osvetljavajući kako je savremeni čovek zaboravio na prvorodni greh degrehformis hrišćanskog moralnog učenja, osvetljavajući kako je savremeni čovek zaboravio na prvorodni greh degrehformis yhrišćanskog moralnog učenja. Autor istice da moderni humanizam, кои се повезуе со либерализам, тежи афирмација сексуални као основног људског прави, док хрисќанство тврди да е права слобода во контрола и да ги контролираш и усмеруваш пожуда и премаши морални, да имаш Духовна чистота. У том контексту, оправдување разврата представлја губитак хрисќански смисла живот.

Knjiga se dotiče i fenomena današnje popularne kulture, naročito televiziskih serija, које постају среди емоционално и психолошко otupljenosti, zamenjujući stvarne međuljudske odnose i izazivajućići емоционално емоционално. Savremeni čovek, zarobljen u virtualnom svetu, postaje sve udaljeniji od svoje stvarne porodice i samog sebe, što dovodi do moralnog sloma i emocionalne devastacije.

Iz knjige:

Савремени материјали и извинување разврата

Kad govorimo o moralu, često ošamo da nas sagovornici ne shvataju, kao da govorimo na drugom jeziku. Kod savremenog choveka se promenio hrišćanski mentalitet. На може да веруе во Бога, може да му се моли, да иде на богослужење и примање, али истовремено разматра живот со позиција хуманизам, кои није фокусиран на Бога, веќе на човека. Savremeni hrišćani kao da su zaboravili na prvorodni greh i, čak i ako su svesni svoe lične grehovnosti, prenose je u oblast etike, zaboravljajući da je greh duboko ukorenjen u ljudskoj prirodi.

Хуманизам изјавува да е све уроѓено и природно, да има право на реализација и задоволување во друштвото живот, у патување прописе. Хришќанство пак учи да е емпиријска природа човекова деформирачка грехом, и да е истонски живот прелазак од те емпириске природа ка идеално.

Данашњи хуманизам, кој е склопио спас со либерализам, тежи томе да буде усвојена чинење да е човек само сексуално биќе. Меѓу, полна приватно не треба бити неоходна како храна или ваздух. Ona treba da bude regulisana svešću i usmerena prema porodičnom životu i produžetku vrste.

Грех живи у нама, али не одредуваше наше поступке. Господ нам е дао слободно, те похота не сме пости доминантна во нашем живот. Оправдати разврат значи изговори смесао хрисќански живот, и поштени е да чоек не назива себе хрисќанином ако се препушти оваквим поступцима.

Свети Јован Лествичник пише да су љуби кои су достигли кротост, иако су по природи биле гневни, били изнад оних кои су природно биле кротки. Чистота душе се стиче борбом со самом собом у Божиу благодат, али само ако пости чврста одлука да се човек уздигне духовно.

О телевизија и серијама

U poslednje vreme, televiziski ekran više nije okupiran nomadskim, već sedelačkim plemenom – серијама. Pre toga, televizor je bio mini-pozorište u kući: predstava se završi, pozišna zavesa pada, светло на бини се гаси и гледалац се опрашта од јунака драме, odnosno od glumaca koji obrišna zavesa pada, светло на бини се гаси и гледалац се опрашта од јунака драме, односно од глумача кои се обожуваат скинури. шминку. Dok su nekadašnje televizijaske emisije bile kratki susreti, u seriama se čovek bukvalno uživljava u tuđi život, kao da dobija dvostruko državljanstvo, živi u svojoj i tuđoj porodici.

Likovi iz serija postaju mu kao rođeni, ili, pak, kao neprijatelji koji prete njegovom blagostanju. Човек према нима гаји источно пријателство и љубав, али и осеќа одбрана и мржњу. Он се брине о нима више него за своето добро пријатје. Пати због њихових неуспеха, радуе се нихови среќа, љубоморан е и негодување, како да е бајка о оживел лутки, во кој се љуби заљубување како во живот девојку, пошта стварност.

Čini se da su likovi iz ovih serija sišli s ekrana i usli u život gledaoca. Dok je na poslu ili u krugu svoje porodice, čovek računa kada će biti vreme da uključi televizor i uđe u irealni svet ekrana. На чека тај тренутак као састанак, гледај екран како врата кроз кој улази во друга куќа, која му е пошта роѓена.

То је свет снова, али написан по сценарио. Човек постаје слачан наркоман кои излегуваат од себе, оди од љуби кои га окружују, од свој брига и недаќа. На доживљава осеќање попут бестежински стан, али без губитка свести. U početku deli svoje srce sa likovima, ali postaje sve više odvojen od svoje prave porodice. Његова жена му пошта груба, а дека неспособна за било што осим права буке. Породични живот му пошта досадан, а стан тесан и прљав.

КАКО ПОРОДИЦИ ВРАТИТИ ИЗГУБЉЕНУ РАДОСТ Карелин Рафаил