MOLITVE NA JEZERU - Николај Велимировиќ Владика Жички

Не обзири се на Запад, где сунце залази и не лакоми се на дарове награда и лажна.

Никакво ми зло људи не могу учинити, ако во мене нема ранјавог место. Ако е душа моја рањава, свако зло светско оџекиваќе во њој. Јас љуби ќе ми се смеати, и навиваќе све јаче со свој живот. A zaista neće mi nahuditi zloreci ljudi, ako je jezik moj zaboravio izgovarati zle reči. Нити хе ме ожалостити пакост споља, ако нема пакости у срцу мамо, да оѓекуе како козји бубањ. Niti ću moći gnevom odgovoriti na gnev, ako je gnezdo gneva u meni ispražnjeno, te nema šta da se budi.

Нити ќе ме страсти људске заголицати, ако су страсти у мени претворене у пепео.
Нити ќе ме ожалостити никогаш пријателија, ако само ја Тебе избрао за сведочењето.
Нити ќе ме неправда светска моќи скрушити, ако е неправда истерана и мисли моџих.
Нити ќе ме замамити преварни духови свети сласти, части и Власти, што е душа моја како пречиста невеста, која само Светог Духа прима и за Њим чешне.
Никога људи не могу у пакао отиснути, ако се само не отисне. Niti ljudi mogu nekoga dići na ramenima svojim do prestola Božjeg, ako se sam ne digne.
Ако душа моја нема отворених прозора, никакво се блато во њу не може убици.
Нека устане сва природа против мене, има ми не може учините до једино што пре постати гробом тела мога.
Сваки свети употреби засипа се губат, да што пре никне и да имаш. Ако е душата моја, авај, напуштила девичанство своето и примала семе овага света во себе, онда ќе морати први и ѓубре, што свет баца на своју ниву.
Али ја Тебе наградам дан и ноќ: настани се во души мојој и затвори све улазе за непријателство мое. Učini pećinu dushe moje praznom i nemom, da niko od sveta ne poželi ući u nju.
Душо моја, једина бриго моја, буди на стражи и разликуј гласове, што ударју о тебе. Па кад познаш глас Господина svoga, napusti nemilo и odjekni svom snagom.
Душо моја, печино вечни, не допушти време разбојничима да уѓу и тебе и добро да си оган во тебе. Буди нема, кад те вичу. Буди непокретна, кад ударају о тебе. I strpljivo čekaj Domaćina svoga. Zaista doći će.

Svi proroci od postanka vapiju duši mojoj, da se stvori devojkom i spremi za prijem Sina Božanskog u prečistu utrobu svoju.
Да поштане лествица, низ кој ќе Бог сиќи у свет, и човек узиќи к Богу.
Да исуши у себи црвено повеќе кривних страсти, те да човек роб може преќи во земја обеќану, земљу слободно.
Kitajski mudrac opominje dušu moju, da bude mirna i nepokretna i da čeka, da Tao dejstvuje u njoj. Slava neka je Lao-ceu, učitelju i proroku naroda svog!
Индијски мудрац учи душу моју, да се не плати страдања, но да се крст тешко и да се водиме, кроз чишќење и молитву, диже вишњему, кои ќе јој изаќи на сурет и показати јој лице Својување и. Slava neka je Krišni, učitelju i proroku naroda svog!
Царски син Индије учи душу моју, да се испразни потпуно од свемена и употреба света и отпадне од свих змијских прелести немоќне и сеновите материје, па да као празна, мирна, чиста и блажена нирвана. Slava neka je Budi, carskom sinu i neumitnom učitelju naroda svog!
Громовити персијски мудрац говори души мој, да у свима световима нема да има осим светлости и скроти, и да се душа мора отчепити од таме као дан од ноќи. Јер синови светлости зачиња се од светости, а синови таме зачиња се од скроти. Slava neka je Zoroastru, velikom proroku naroda svog!
Израиљски пророк вапие души мој: гле, девојка ќе зачети и родити, сина, ќе има бити – Богочовек. Слава нека е Исаији, видовитем пророку душе мое!
Господе небесни, отвори слуша души мојој, да се не оглуши о спасете посланика Твојих.
Не убиј пророке своето, душо моја, јер у гробовима ниховим не леже они но убице нихове.
Умиј се и опери се; осветли се и светлост обучи. Смири се насред усталасаног мора светског, и чувај во себи спасете пророка сме. Предај има сву Вишњему, и речи свет: немам ништа за тебе.
I najpravedniji od sinova ljudskih, vernika tvojih, samo su nemoćne senke, koje, kao pravedni Josif, u senci tvoj hode. Јер смртност раѓа смртност а не живот. Заиста ти каде: варај се мужеви Земаљски каде говоре да они дај живот. Они не дају но кваре; и сурвавај и топе живот во црвено повеќе, и непред га увијају у таму и што обманом ѓаволском. Нема живот, душо, док од Свет Духа не дое. Нити има стварности во ова свет, док со неба не сиѓе.
Не убиј пророке своето, душо моја, јер убиство е самообмана сенки. Не убиј, јер никога убити не можеш до себе.
Буди девојка, душо моја, јер девичанска душа е Једина полустварност во свет сенки. Полустварност – док се Бог во њој не роди. Тада Душа пошта стварност.
Буди мудра, девојко моја, и срдечен прими драгоцене дарове мудраца со Истока, имене сину твоме.

Молитве на Језеру - Свети Николај Велимировиќ Владика Жички