О ТАЈНИМ БОЛЕСТИМА ДУШЕ - Архимандрит Лазар Абашиџе

Што е нарочито важно на почетку духовно животно

Ко бог е пажљиво читао поуке свети отаца Цркве, сигурно е приматио да се у нима највише говори о покајању, смирен и плачу пред Богом због свијих грехова . Oci su mnogo pisali o tome, a gotovo na svakoj stranici u knjigama svetih otaca može se naći slična pouka. Меѓутим, упркос томе, хрисќани данас често занемарују, искривлју и нарушува ова најважни учења, а до нив среќа. Савремени свет, пред крај све поштања, све више подстиче љубов на гордост , која е прва данашњег друга.

Apustol Pavle predskazao je da će u poslednja vremena ljudi biti samoljubivi, srebroljubivi, hvalisavi, gordi, huleći, nepokorni roditeljima , i slični. Такве болести душе данас су свеприсутне и тешко е помагати онима кои долазе ко духовника како би излечиле духовне ране. Људи су данас сужени во совој гордости, сужеверју, и саможалјењу , а све више верују во свој разум, пре него во поке душа. Овај тренд е поштао така убичаен да га не премиер, и тоа е штетен за наш духовност.

Наше време више ниже сопствено обиколување духовних јела, онаа величина и миомири којашто е био испунџен и надахнут живот преѓаат хрисќана.

Nama je ostalo više nemoći i patnje zato će za nas biti najspasonosnije upravo sledeće: stalna smirena molitva i uzdisanje zbog naše ubogosti, najskromnij i ponižavajući pogled na sav ihodjil sledoji, sav děnějdělěnisv, Најмилосрдни однос према ближњима, покорно, захвално примање свега што се со нама дешава, потпуно уждање во милост Божију и ни во ком слушање не упатува во добра дела или очегбиоке...

Iz knjige:

КАКО СМИРЕНЈЕ МОЖЕ БИТИ ЛАЖНО?

Ovde smo često ponavjali: treba se smiravati, težiti smirenju pre svega... Međutim, treba reći da i smirenje može biti lažno.

Kao prvo, treba praviti pravilnu razliku između smirenja i smirenomudrenosti, sa jedne, i između smirenomudrenosti i smirenoslovlja, sa druge strane. Смирење е една од највеќите јеванѓељских врлина, која е недоступна човеково шватање. Смирење е божанство, оно е Христово учење, Христово својство, Христова делатност. Подготовка. Јован Лествичник има да само они кои води Дух Божиќ могу на задоволување на луѓето да расуѓи о смрињу. Онај ко жели да стекне смирение мора врвно брижљво да изучава Јеванѓеље и со велико патување да испуњава све заповести Господа нашег Исуса Христа. Делатељ јеванѓељских заповести може да се позајми сопстевен греховност и греховност читавог људског рода, и да на крају стекне свест и убеѓење да е на најгрешни и најгори од с. Smirenje je osećanje srca.

"Колико е корисно прекоревати себе и кривити себе због грешни пред Богом во тајност срца толико е штетно чини до пред љубов. Игнатије. On primećuje zanimljivu stvar: Свет се имало не свиѓа источно смирение во љубов, а лажно и претворено га увек привати. Светитељ пише: "Они љуби кои су во монашки животи стекли нарочиту слобод и простоту срца, кои не могу да се претварат во офоѓење со ближњима свет се не свиѓа! На их, трага... Види искреност која му ниже потребна, наила на разобличување кое мрзи“ (9, т. 1, ул. 317).

Прамеќено е да се источните смешни љуби, кои воле ближни немало не брину о спољашњем утиску кои оставлјају на други, они воде рачуна о својот души и заузети су истинским испуњавањам Христових заповеќе. Spoljašnje ophođenje ovih ljudi je veoma uzdržano, ponekad čak izgleda preterano surovo ili strogo. Меѓуутим, касније се увек открије да су овие људи искрено бринули о ближни, да су заиста били самолосни и пружили им помиќ. A licemeri, pretvornici i lažnosmireni ljudi su često veoma predusretljivi, mili i uslužni, ali ako čoveka zadesi tuga, nesreća ili teškoća videće se da su oni daleki, hladni i tuđidušni, da supatravama ближни. Управо да е фарисејски квашач од кој е Господ наш Исус Христос заповедио Својим ученицима да се чувај.

О ТАЈНИМ БОЛЕСТИМА ДУШЕ Абашидзе Лазар