Мои сакани духовни деца,
Сакам, додека сум уште при здрав разум, да ви дадам неколку совети.
...Но, чувствувам дека сум најгрешен човек на светот. Исповедав, секако се на што ќе се сетев и Бог ми простуваше. Сега пак чувствувам дека имам многу духовни гревови и затоа ги молам сите оние кои ме познаваат да се молат за мене зашто и јас во животот, се скришени се молев за вас.
Сега, кога одам на небо, чувствувам дека Бог ќе ме праша: „Што правиш овде?“ Ќе можам да му кажам само едно нешто: „Знам дека недостоен за ова место, Господе, но што и да посака Твојата љубов, јас ќе бидам задоволен.“
Не знам потоа што ќе се случи, но сакам тогаш да ја сакам љубовта Божја. Секогаш се молев моите духовни чеда да го засакаат Бог Кој е се...
Зашто, од овде треба да започнеме.
Ве молам да ми простите за се со што ве ожалостив.
Јеромонах Порфириј, Кавсокаливија, 4/17 јуни 1991 г.
