Во раната црква постот означувал од режимот на одржување храна, што е J ба на гладот што го содржи внатрешноста до крајната граница. И само од тоа разбираме дека постот физичко лишува од храната е бесполезен без оглед на компонента. „Со пост и со молитва“...
Тоа значи дека без соодветен духовен напор, без лично зацврстување во Божј ата Реалност, без спознание за својата апсолутна природа од Бога и само од Бога, физичкиот пост се претвора во самоубиство
.... и второ – на совршениот пост. Аскет пост се состои во силно репродуцирање на средствата, така што постои чувство на глад да се доживува, од наша, сеќавање на Бога, и да ј а постои аната усилбав ање да се остане во света страна.
