Канцела, сè уште во светот на суштествата не се појавило тоа велико и достојно за почит суштество - човекот.
Затоа што не му доликувало на владетелот да се појави пред потчинетите, туку отпрвин да го изгради царството, а потоа донело да се примине. Со тоа, Творецот на се, открил нешто како царски чертог за неговиот цар: тоа била земјата, и островите, и морето, и небото, слично на покривот околу сето тоа, и секакво богатство било принесено во тој чертог. Богатство пак, јас ја нарекувам секоја творба, сите растенија и се што расте, и се што има сетила, дише и е живо. Ако пак во богатството е потребно да се вбројат и материјалните творби, се мислења за драгоцени во очите на луѓето за убавините- ната на бојата, како на пример, златото и среброто, исто така и оние кои се оние кои луѓето ги сакаат, изобилството. на сето ова било скриено во пазувите на земјата, како во царски ризници, по кои Творецот го претставил во светот на човекот, за овој да биде и сведок и очевидец на Неговите чудесии и господар, кој вкусува, се чувствува низок за сознание, а убавината и величественоста на видливото ја испитува неискажата и над зборовите, силата на Создателот. Од овој човек бил воведен последен во творбата: не затоа што, како безвреден, бил отфрлен за на крај, затоа што бил повикан веднаш да постане цар на она што било под негова власт.
